Oase van rust in één van de dichtsbevolkte plekken ter wereld
Uniek Twiske door Joop Duijs
Zomerzonnetje in mei, wind en storm in augustus… „Het lijkt verdikkeme wel herfst”, moppert bij het voorbijgaan een mijnheer die zijn hond uitlaat in het Twiske. Ondanks dat deskundigen ons graag anders doen geloven, doet het klimaat nu eenmaal wat het wil. Niet alleen dit jaar, dat is nooit anders geweest. Zo was er bijvoorbeeld eind zestiende eeuw sprake van de Kleine IJstijd en was het al eerder, in de tiende eeuw, gortdroog.
In die tijd was Noord-Holland nog één groot moeras. Het hoogveen droogde uit waardoor het op sommige plaatsen mogelijk werd er te leven. Vanuit West-Friesland en de kust trokken mensen ook naar dit gebied, dat zijn naam dankt aan het veenriviertje de Twiske, dat stroomde tussen het Wormermeer en het IJ.
Toen de droogte de eeuwen erna voorbij was, kreeg men weer regelmatig te maken met overstromingen. Pas door de aanleg van de Afsluitdijk in 1932 was de dreiging van het water voor het Twiske echt voorbij. In de jaren die volgden wilde de provincie Noord-Holland het gebied laten droogmaken om de vele werkelozen aan het werk te helpen.
Het werkverschaffingsproject zou grond moeten gaan opleveren voor de tuinbouw, maar mislukte omdat het zoutgehalte te hoog was. Het Twiske werd noodgedwongen weer teruggegeven aan de natuur.
Korte loopjes en grote rondes
De wandelaar komt in het Twiske volop aan zijn trekken. Er zijn meerdere korte loopjes uitgezet, maar ook een ’grote’ ronde van vijftien werkelijk goddelijke kilometers. We starten in Den Ilp en wandelen met de klok mee.
Zoals zo vaak in de nabijheid van parkeerplaatsen, aanvankelijk veel trimmers en mensen die hun hond uitlaten. Al snel komen we langs zorgboerderij Balder. Vanaf volgend jaar wordt de boerderij uitgebreid met woonvoorzieningen voor achttien mensen met een verstandelijke beperking.
Verderop passeren we de Twiskemolen, die precies op de gemeentegrens van Landsmeer en Oostzaan ligt. De molen is in 1974 verhuisd vanuit Barsingerhorn waar hij al vanaf 1572 dienst deed. We wandelen verder met Oostzaan aan onze linkerhand en gaan onder de weg door die leidt naar de Blauwe Poort, een avonturen- en waterspeelplaats waar kinderen zich kunnen uitleven bij het water, op het piratenschip bij Twiske Beach en een speeltuin.
Uniek stukje natuur
Als we het bezoekerscentrum zijn gepasseerd, waar alles is te vinden over het Twiske, betreden we echt een heerlijk stukje natuur. Uniek als je nagaat dat je hier in één van de dichtstbevolkte stukjes van de wereld loopt. Er grazen niet alleen vleeskoeien, maar ook Schotse Hooglanders.
En er loopt en fladdert nog veel meer rond. De bunzing, hermelijn, wezel, egel, mol, haas, konijn en ook de vos is hier heel actief. Regelmatig wordt er dan ook een kaalgevreten gans gevonden. En Reintje lust alles: weidevogels, kikkertjes, muizen, zelfs de moederkoek van bevallen Schotse Hooglanders gaat erin bij de sluwe jagers.
Het wandelpad gaat hier door een prachtig open, vrijwel verlaten landschap waar het genieten is van prachtige Hollandse luchten en fraaie waterpartijen met talloze ganzen en eenden. Ook zien we regelmatig grote roofvogels zoals de havik, buizerd en bruine kiekendief boven de bossen en rietkragen.
Via paden en vlonders lopen we langs de Stootersplas waar we alleen soms worden opgeschrikt door langszoevende surfers. Prachtige, witte zandstrandjes hier, waar op dagen dat het wat minder lekker weer is, voor hondenliefhebbers de mogelijkheid bestaat om hun dieren te laten zwemmen.
Want dát is het voordeel van ons klimaat: er valt voor iedereen elke dag wel wat te genieten.
Posts tonen met het label wandelen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label wandelen. Alle posts tonen
dinsdag 20 september 2011
dinsdag 22 maart 2011
De Singelhoeve
Voor overnachten tijdens uw fiets- en wandelvakantie in Zuid-Oost Friesland kunt u overnachten op de singelhoeve in Fochteloo.
Voor meer informatie www.singelhoeve.nl
Voor meer informatie www.singelhoeve.nl
maandag 14 juni 2010
Blokhuizen als bouwpakket
Als de wandelaars het dorp Heiloo uitlopen en (over de Kerkelaan) het Heilooër bos ingaan, komen ze (aan de rechterkant) twee markante villa's tegen. Zwarte blokhuizen met een monumentale status. De Specht en 't Stet.
Ze zijn monumentaal, want er staan er nog maar zo'n 25 van in Nederland. Weet J.J. Dekker, die het blokhuis Lutine aan de Kennemerstraatweg bewoont. Zijn vader kocht het in 1930, tien jaar nadat het huis gebouwd werd.
Er waren vier blokhuizen in Heiloo. Eentje daarvan is in 1944 door de Duitsers gesloopt. Bij de aanleg van verdedingswerken stond de woning namelijk in het schootsveld. Overigens staat er nog één in Egmond aan Zee: De Geveerde Kikker (http://www.geveerdekikker.nl/).
De Geveerde Kikker is gebouwd in 1922. Het huis is als bouwpakket ontworpen en gefabriceerd door de firma Christoph & Unmack uit Niesky in Silezië. In het begin van de twintigste eeuw zijn tientallen van deze huizen in Nederland gebouwd waarvan nog een dertigtal bewaard is gebleven. De Geveerde Kikker is door een Alkmaarse zakenman als weekendhuis gebouwd maar deze heeft het al na een paar jaar verkocht aan een arts uit Amsterdam. Deze bracht met zijn gezin vele vakanties door in zijn Egmondse huis, tot hij er na zijn pensionering permanent in ging wonen. In 1982 overleed hij op 100-jarige leeftijd en kwam het huis in handen van de huidige eigenaars.De Geveerde Kikker is het oudste nog bestaande huis aan de Boulevard van Egmond aan Zee. Een aantal malen is het bijna ten onder gegaan. In de oorlog lag het gelukkig net buiten het gebied dat door de bezetter werd gesloopt. Duitse officieren hebben toen enige tijd in het huis gewoond. Ook in het recente verleden zijn er plannen geweest het huis te slopen maar dit hebben de eigenaars steeds weten tegen te gaan. Sinds enige jaren is De Geveerde Kikker een beschermd rijksmonument.
De Specht en 't Stet staan in het uiterste zuiden van het Heilooër bos. De familie Van Foreest, de eigenaar van het landgoed Nijenburg en ook van het bos, had geld nodig en richtte in 1916 de Exploitatiemaatschappij Nijenburg op. Percelen werden verkocht voor woningbouw. Latere uitbreidingsplannen die ten koste van het bos zouden gaan, stuitten op veel verzet. Natuurmonumenten kocht het bos in 1928.
De fabrikant van de villa's was Christoph & Unmack in het stadje Niesky, in het toenmalige Silezië. De huizen kwamen als bouwpakket naar Nederland. In Duitsland werden ze in een grote loods eerst helemaal opgebouwd. Elk element werd van een nummer voorzien. Het huis werd vervolgens uit elkaar gehaald en ging per trein naar Nederland.
In Amsterdam had de fabriek een agentschap. Duitse arbeiders gingen mee naar Nederland om het bouwpakket weer in elkaar te zetten. Dat duurde zo'n vier maanden. Eigenlijk een voorloper van prefab.
Kenmerkend van de blokhuizen is de constructie. De enkelvoudige wanden bestaan uit opeengestapelde grenenhouten balken van zeven centimeter dik met sponning en doorgezette hoeken in halfhoutse verbinding. Vloer-, wand- en daksystemen waren standaard net als ramen, deuren en trappen.
Na negentig jaar staan de woningen er nog piccobello bij. Uiteraard moeten ze wel onderhouden worden. Niet geschilderd, er moet lijnolie op. Daarin zit een verhardingsmiddel. Na al die jaren zitten er zo veel lagen op het hout dat behandeling niet meer nodig is. Maar voor het fraaie, zeker op de delen waar de zon op staat, doet Dekker het nog wel. En voor zestig euro kwast je het hele huis.
Ze zijn monumentaal, want er staan er nog maar zo'n 25 van in Nederland. Weet J.J. Dekker, die het blokhuis Lutine aan de Kennemerstraatweg bewoont. Zijn vader kocht het in 1930, tien jaar nadat het huis gebouwd werd.
Er waren vier blokhuizen in Heiloo. Eentje daarvan is in 1944 door de Duitsers gesloopt. Bij de aanleg van verdedingswerken stond de woning namelijk in het schootsveld. Overigens staat er nog één in Egmond aan Zee: De Geveerde Kikker (http://www.geveerdekikker.nl/).
De Geveerde Kikker is gebouwd in 1922. Het huis is als bouwpakket ontworpen en gefabriceerd door de firma Christoph & Unmack uit Niesky in Silezië. In het begin van de twintigste eeuw zijn tientallen van deze huizen in Nederland gebouwd waarvan nog een dertigtal bewaard is gebleven. De Geveerde Kikker is door een Alkmaarse zakenman als weekendhuis gebouwd maar deze heeft het al na een paar jaar verkocht aan een arts uit Amsterdam. Deze bracht met zijn gezin vele vakanties door in zijn Egmondse huis, tot hij er na zijn pensionering permanent in ging wonen. In 1982 overleed hij op 100-jarige leeftijd en kwam het huis in handen van de huidige eigenaars.De Geveerde Kikker is het oudste nog bestaande huis aan de Boulevard van Egmond aan Zee. Een aantal malen is het bijna ten onder gegaan. In de oorlog lag het gelukkig net buiten het gebied dat door de bezetter werd gesloopt. Duitse officieren hebben toen enige tijd in het huis gewoond. Ook in het recente verleden zijn er plannen geweest het huis te slopen maar dit hebben de eigenaars steeds weten tegen te gaan. Sinds enige jaren is De Geveerde Kikker een beschermd rijksmonument.
De Specht en 't Stet staan in het uiterste zuiden van het Heilooër bos. De familie Van Foreest, de eigenaar van het landgoed Nijenburg en ook van het bos, had geld nodig en richtte in 1916 de Exploitatiemaatschappij Nijenburg op. Percelen werden verkocht voor woningbouw. Latere uitbreidingsplannen die ten koste van het bos zouden gaan, stuitten op veel verzet. Natuurmonumenten kocht het bos in 1928.
De fabrikant van de villa's was Christoph & Unmack in het stadje Niesky, in het toenmalige Silezië. De huizen kwamen als bouwpakket naar Nederland. In Duitsland werden ze in een grote loods eerst helemaal opgebouwd. Elk element werd van een nummer voorzien. Het huis werd vervolgens uit elkaar gehaald en ging per trein naar Nederland.
In Amsterdam had de fabriek een agentschap. Duitse arbeiders gingen mee naar Nederland om het bouwpakket weer in elkaar te zetten. Dat duurde zo'n vier maanden. Eigenlijk een voorloper van prefab.
Kenmerkend van de blokhuizen is de constructie. De enkelvoudige wanden bestaan uit opeengestapelde grenenhouten balken van zeven centimeter dik met sponning en doorgezette hoeken in halfhoutse verbinding. Vloer-, wand- en daksystemen waren standaard net als ramen, deuren en trappen.
Na negentig jaar staan de woningen er nog piccobello bij. Uiteraard moeten ze wel onderhouden worden. Niet geschilderd, er moet lijnolie op. Daarin zit een verhardingsmiddel. Na al die jaren zitten er zo veel lagen op het hout dat behandeling niet meer nodig is. Maar voor het fraaie, zeker op de delen waar de zon op staat, doet Dekker het nog wel. En voor zestig euro kwast je het hele huis.
donderdag 14 augustus 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)