De piramideachtige structuur van Casa das Histórias Paula Rego in Cascais, Portugal, is een nieuwe interpretatie van historische architectuur. Het museum dankt zijn opvallende uiterlijk aan het rode beton. De kleur is verkregen met behulp van Bayferrox pigmenten.
Het Casa das Histórias staat in de Portugese kustplaats Estoril. Het herbergt schilderijen van kunstenares Paula Rego, die vele jaren in Estoril woonde. Het gebouw met de twee karakteristieke torens is ontworpen door architect Eduardo Souto de Moura. Bij het ontwerp van het museum is rekening gehouden met Rego's wensen. Ze koos zelf de architect uit.
Eduardo Souto de Moura ontwierp een gebouw dat voldoet aan de technische en architectonische eisen die gelden voor een museum, zonder daarbij afbreuk te doen aan de vriendelijke atmosfeer. Het museum bestaat uit twee piramideachtige torens en een lager gedeelte dat de torens verbindt. Naast 750 m2 aan expositieruimte, is er een auditorium met plaats voor 200 stoelen en een café grenzend aan een tuin met zitjes.
Ondanks de opvallende kenmerken past het gebouw uitstekend is zijn omgeving. De torens zijn zo ontworpen dat even hoog zijn als de omringende bomen. De rode kleur van het gebouw vormt zowel een contrasterend als een harmonieus geheel met de vegetatie.
Het museum is dagelijks te bezoeken tussen 10 en 19 uur. Meer informatie:
www.casadashistoriaspaularego.com
Posts tonen met het label dagactractie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label dagactractie. Alle posts tonen
maandag 21 november 2011
Daguitje nabij Rotterdam: Futureland
Onder het motto "Maasvlakte 2 laat Nederland groeien" wordt het belang geschetst van deze investering in het havengebied van Rotterdam. Qua bouwwerken is er veel te zien en te bewonderen. Om daar een indruk van te krijgen is een kijkje bij het Bezoekerscentrum Futureland feitelijk een must. Het centrum wordt goed bezocht; de verwachting is dat in het jaar 2011 zo'n 100.000 mensen het gratis centrum aandoen. Ook de FutureLand express, een treintje waarmee men voor 5 euro per persoon een rondrit van een uur over het nieuwe land kan maken, is succesvol. Sinds het eind juni 2011 begon te rijden, maakten al zo'n 8.000 mensen er een rit mee.
Voor meer informatie zie de website: www.maasvlakte2.com
Voor meer informatie zie de website: www.maasvlakte2.com
donderdag 3 november 2011
Landgoed Hoenderdaell
Een leuk dagtripje in Noord-Holland is het landgoed Hoenderdaell
(www.landgoedhoenderdaell.nl). Het landgoed ligt vlakbij het Amstelmeer.
(www.landgoedhoenderdaell.nl). Het landgoed ligt vlakbij het Amstelmeer.
maandag 3 oktober 2011
De woeste Vikingen van Wieringen
Het vissersdorp Den Oever vormt de noordoostelijke hoek van het Noord-Hollandse vasteland.
Dat is niet altijd zo geweest, want Wieringen, waarop Den Oever ligt, was altijd een eiland. Net als de andere Waddeneilanden gevormd in de ijstijd. Vandaar ook het enigszins heuvelachtige karakter van het gebied.
De geschiedenis van Wieringen is eeuwenoud. Bewijzen daarvan zijn twee vikingschatten die de afgelopen jaren op Wieringen zijn gevonden. De Vikingen, afkomstig uit het noorden, gebruikten Wieringen als tussenstop in hun route van plundertochten richting het zuiden. Later kregen hun nederzettingen een meer permanent karakter en vermengden de Vikingen zich met de plaatselijke bevolking. Bewijzen daarvan zijn er ook: in Middeleeuwse kerkboeken waarin de bevolking geregistreerd, staan vreemde Noorse namen behorend bij mannen die boerderijen bezaten in het noorden van Holland.
In Den Oever is er veel over terug te vinden in het Viking Informatiecentrum. Ook een deel van de schat is er te zien. Zie www.vikingen.nl
Dat is niet altijd zo geweest, want Wieringen, waarop Den Oever ligt, was altijd een eiland. Net als de andere Waddeneilanden gevormd in de ijstijd. Vandaar ook het enigszins heuvelachtige karakter van het gebied.
De geschiedenis van Wieringen is eeuwenoud. Bewijzen daarvan zijn twee vikingschatten die de afgelopen jaren op Wieringen zijn gevonden. De Vikingen, afkomstig uit het noorden, gebruikten Wieringen als tussenstop in hun route van plundertochten richting het zuiden. Later kregen hun nederzettingen een meer permanent karakter en vermengden de Vikingen zich met de plaatselijke bevolking. Bewijzen daarvan zijn er ook: in Middeleeuwse kerkboeken waarin de bevolking geregistreerd, staan vreemde Noorse namen behorend bij mannen die boerderijen bezaten in het noorden van Holland.
In Den Oever is er veel over terug te vinden in het Viking Informatiecentrum. Ook een deel van de schat is er te zien. Zie www.vikingen.nl
maandag 21 maart 2011
Ontdek al fietsend het Friese platteland
Het echte boerenland bestaat nog. Het land waar de velden vol staan met paardenbloemen. Het land waar koeien bijna altijd buiten staan, waar varkens vrij rondscharrelen en zich tegoed doen aan een modderbad. Paarden strekken zich uit over het prikkeldraad, omdat het gras aan de andere kant net wat verser en smakelijker is. Je vindt het even ten noorden van Drachten rond het plaatsje Eastermar.
Nog maar een paar kilometer op weg is het al duidelijk. Dit is boerenland op zijn best, volop rust, ruimte en natuur. Hier geven we niet alleen onze ogen de kost, maar luisteren we ook naar de roep van talloze vogels, voelen we de wind door ons haar en ’ruiken’ we de aanstaande lente.
Hier woont ook boer Fokke Benedictus die een veeteeltbedrijf heeft. In de wei graast geen Fries stamboekvee, maar Limousin-runderen. Fokke vertelt dat het er allemaal heel biologisch aan toe gaat.
„Dat komt de smaak van het vlees ten goede”, zegt hij. „Maar het is ook goed voor de natuur. Vanuit heel Nederland komen mensen om hier bijzondere soorten als viltroos en appeltjesmos te zien.”
Fokke Benedictus heeft samen met zijn vrouw behalve een boerderij ook een mini-camping. In het winkeltje kun je biologisch vlees en ambachtelijk ijs kopen. Je kunt vaak een beetje meehelpen op de boerderij, maar niets hoeft (www.lansdouwe.nl).
Elzenbomen
Kleine stukjes weiland met aarden wallen en elzenbomen kenmerken het landschap. De wallen bestonden al in de Middeleeuwen. Ze zorgden ervoor dat de wind geen vrij spel had, het eigendom werd afgebakend en dat het vee op het land bleef.
Verrassend genoeg houden niet instanties als Natuurmonumenten of Staatsbosbeheer het landschap in stand, maar zijn het de boeren zelf die voor het onderhoud zorgen.
De vereniging Noardelike Fryske Wâlden heeft een ledenbestand van zo’n 700 boeren. Samen proberen ze het gebied tussen Drachten en Dokkum — een oppervlakte van 50.000 hectare, maar liefst negen keer groter dan Nationaal Park De Hoge Veluwe — zo landelijk mogelijk te houden.
Als er iets is dat een televisieprogramma als ’Boer zoekt vrouw’ heeft duidelijk gemaakt, dan is het dat het boerenleven niet altijd romantisch is.
Zeventig uur per week werken is heel normaal. Rijk word je er niet van en stress over strengere millieuwetten ligt altijd op de loer. Echte armoede zoals vroeger het geval was, is er gelukkig niet meer. Het beeld van de ’broekophâlder’ (broekophouder) in Eastermar zegt voldoende.
We stoppen even bij het openluchtmuseum De Spitkeet. In een primitieve woning moesten soms wel tien personen tegelijk leven. Hygiëne en privacy waren onbekende woorden. Een landarbeider werd toen gemiddeld 32 jaar oud.
Klokkentoren
Ook de klokkenstoelen in Drachtstercompanie en Ureterp herinneren nog aan de armoede. Klokkenstoelen worden ook wel de kerktorens van de armen genoemd. Want als de gemeenschap het geld niet kon opbrengen voor een echte klokkentoren, werd er een goedkope houten stellage gebouwd waarin de klok werd opgehangen.
Ook typerend voor de streek zijn de uilenborden op de nokken van de boerderijen met symbolen als hoop, vrede en vruchtbaarheid.
Na al die dorpjes voert de terugweg via Drachten. Het is na Leeuwarden met 45.000 inwoners de tweede stad van Friesland. Tot aan de jaren ’50 was het nog een bescheiden plaatsje, maar daarna zorgde onder meer de vestiging van een Philipsfabriek voor groei.
Het centrum is allerminst historisch en laten we daarom letterlijk links liggen. Na enkele saaie kilometers langs de woonkern is daar plotseling weer het beeld wat we van Friesland verwachten: een groot meer met zeilbootjes en het prachtige boerenland. Zo willen we het zien!
Kamperen
De minicamping van boer Fokke Benedictus is niet de enige in Friesland. En ook op talloze andere plaatsen in ons land tref je mini-campings aan. Vaak zijn ze aangesloten bij de Vekabo of SVR.
Voor meer info zie o.a. www.vekabo.nl en www.svr.nl
Eceat is een organisatie waarbij milieuvriendelijke organisaties zijn aangesloten. Behalve kampeermogelijkheden vind je hier ook bed en breakfasts, appartementen of kamers in boerderij of landgoed.
Wie hier meer informatie over zoek kan terecht op www.eceat.nl
Of de boeren of boerinnen ’single’ zijn, vermelden de websites overigens niet…
Routebeschrijving
Start- en eindpunt: knooppunt 79 in Eastermar (42 km).
Knooppunt 79 ligt aan de rand van het dorp op de hoek van de E.M. Beimastrjitte en de Teye Tolstraat. Diverse parkeerplaatsen in de buurt. Onderweg diverse horecagelegenheden.
79 - 78 - 77 - 16 - 17 - 99 – 20 – 19 - 22 - 28 – 26 - 2 – 4 – 6 (voor de klokkenstoel even naar Ureterp en dan weer terug) - 8 - 56 - 54 - 95 - 94 - 82 - 79.
Nog maar een paar kilometer op weg is het al duidelijk. Dit is boerenland op zijn best, volop rust, ruimte en natuur. Hier geven we niet alleen onze ogen de kost, maar luisteren we ook naar de roep van talloze vogels, voelen we de wind door ons haar en ’ruiken’ we de aanstaande lente.
Hier woont ook boer Fokke Benedictus die een veeteeltbedrijf heeft. In de wei graast geen Fries stamboekvee, maar Limousin-runderen. Fokke vertelt dat het er allemaal heel biologisch aan toe gaat.
„Dat komt de smaak van het vlees ten goede”, zegt hij. „Maar het is ook goed voor de natuur. Vanuit heel Nederland komen mensen om hier bijzondere soorten als viltroos en appeltjesmos te zien.”
Fokke Benedictus heeft samen met zijn vrouw behalve een boerderij ook een mini-camping. In het winkeltje kun je biologisch vlees en ambachtelijk ijs kopen. Je kunt vaak een beetje meehelpen op de boerderij, maar niets hoeft (www.lansdouwe.nl).
Elzenbomen
Kleine stukjes weiland met aarden wallen en elzenbomen kenmerken het landschap. De wallen bestonden al in de Middeleeuwen. Ze zorgden ervoor dat de wind geen vrij spel had, het eigendom werd afgebakend en dat het vee op het land bleef.
Verrassend genoeg houden niet instanties als Natuurmonumenten of Staatsbosbeheer het landschap in stand, maar zijn het de boeren zelf die voor het onderhoud zorgen.
De vereniging Noardelike Fryske Wâlden heeft een ledenbestand van zo’n 700 boeren. Samen proberen ze het gebied tussen Drachten en Dokkum — een oppervlakte van 50.000 hectare, maar liefst negen keer groter dan Nationaal Park De Hoge Veluwe — zo landelijk mogelijk te houden.
Als er iets is dat een televisieprogramma als ’Boer zoekt vrouw’ heeft duidelijk gemaakt, dan is het dat het boerenleven niet altijd romantisch is.
Zeventig uur per week werken is heel normaal. Rijk word je er niet van en stress over strengere millieuwetten ligt altijd op de loer. Echte armoede zoals vroeger het geval was, is er gelukkig niet meer. Het beeld van de ’broekophâlder’ (broekophouder) in Eastermar zegt voldoende.
We stoppen even bij het openluchtmuseum De Spitkeet. In een primitieve woning moesten soms wel tien personen tegelijk leven. Hygiëne en privacy waren onbekende woorden. Een landarbeider werd toen gemiddeld 32 jaar oud.
Klokkentoren
Ook de klokkenstoelen in Drachtstercompanie en Ureterp herinneren nog aan de armoede. Klokkenstoelen worden ook wel de kerktorens van de armen genoemd. Want als de gemeenschap het geld niet kon opbrengen voor een echte klokkentoren, werd er een goedkope houten stellage gebouwd waarin de klok werd opgehangen.
Ook typerend voor de streek zijn de uilenborden op de nokken van de boerderijen met symbolen als hoop, vrede en vruchtbaarheid.
Na al die dorpjes voert de terugweg via Drachten. Het is na Leeuwarden met 45.000 inwoners de tweede stad van Friesland. Tot aan de jaren ’50 was het nog een bescheiden plaatsje, maar daarna zorgde onder meer de vestiging van een Philipsfabriek voor groei.
Het centrum is allerminst historisch en laten we daarom letterlijk links liggen. Na enkele saaie kilometers langs de woonkern is daar plotseling weer het beeld wat we van Friesland verwachten: een groot meer met zeilbootjes en het prachtige boerenland. Zo willen we het zien!
Kamperen
De minicamping van boer Fokke Benedictus is niet de enige in Friesland. En ook op talloze andere plaatsen in ons land tref je mini-campings aan. Vaak zijn ze aangesloten bij de Vekabo of SVR.
Voor meer info zie o.a. www.vekabo.nl en www.svr.nl
Eceat is een organisatie waarbij milieuvriendelijke organisaties zijn aangesloten. Behalve kampeermogelijkheden vind je hier ook bed en breakfasts, appartementen of kamers in boerderij of landgoed.
Wie hier meer informatie over zoek kan terecht op www.eceat.nl
Of de boeren of boerinnen ’single’ zijn, vermelden de websites overigens niet…
Routebeschrijving
Start- en eindpunt: knooppunt 79 in Eastermar (42 km).
Knooppunt 79 ligt aan de rand van het dorp op de hoek van de E.M. Beimastrjitte en de Teye Tolstraat. Diverse parkeerplaatsen in de buurt. Onderweg diverse horecagelegenheden.
79 - 78 - 77 - 16 - 17 - 99 – 20 – 19 - 22 - 28 – 26 - 2 – 4 – 6 (voor de klokkenstoel even naar Ureterp en dan weer terug) - 8 - 56 - 54 - 95 - 94 - 82 - 79.
Abonneren op:
Posts (Atom)