Recensie in de Volkskrant over Echo and the Bunnymen in NL

Recensie van Gijsbert Kamer over Echo and the Bunnymen in de Volkskrant, 7 augustus 2008 in Tivoli in Utrecht. De band speelde deze avond de volgende nummers:
- the Cutter;
- Killing Moon;
- Rescue;
- Villiers Terrace;
- Show of Strength;
- Siberia;
- Crocodiles van het album Crocodiles (1980)
- Heaven Up here van het album Heaven Up here (1981)
- Ocean Rain van het album Ocean Rain (1984)

Olympische Spelen (postzegels)

Postzegels kijken terug, en postzegels lopen vooruit. De Olympische Spelen in Peking hebben zeer niet te klagen over vooruit hollende postzegels.
Nederland (TNT Post) doet overigens niet mee. De laatste Nederlandse Olympische postzegels (drie stuks) verschenen in 1972. In 1956 was er een serie van vijf, met toeslag, want 50 jaar geleden hadden Olympische sporters nog geen sponsors, Nederland was destijds arm, en Australië was zo ver. Om politieke redenen (Hongarije 1956) ging Nederland uiteindelijk helemaal niet naar Melbourne.
De beroemdste Olympische zegels zijn die van 1928, toen Amsterdam gastheer was. Nederland-verzamelaars die de serie van acht zegels, met toeslag, in hun album wisten te krijgen, zijn daar nog altijd blij mee.
De zegel met de vijfhoek is van China zelf.

Garbage island of vuilnis eiland

Garbage island of vuilnis eiland

Ergens tussen San Francisco en Hawaii ligt een vuilnisbelt in zee ter grootte van Frankrijk, Spanje en Portugal bijelkaar. Of ter grootte van de staat Texas in de Verenigde Staten.
Door de zeestroming in de Stille Oceaan komt alle vuil bijelkaar en hoopt zich op tot garbage island of vuilnis eiland.

Training voor de Creoolse "flat race"

Renpaard en ruiter zwemmen in de vroege ochtend tegen de stroming in als onderdeel van de training voor het beroemde zware raceseizoen op het eiland. Ze hebben elkaar nodig: als de jongen niet zou leiden, zou het paard doorzwemmen tot in de vaarroutes en als het paard niet zo sterk zou zijn, zou de ruiter ondergetrokken worden in de sterke stroming.
Training voor de Creoolse “flat race”, Caribische Zee, Barbados.

Luilak - de zaterdag voor Pinksteren

Luilak is een niet-christelijk feest, waarbij langslapers en telaatkomers worden bespot. Het feest wordt vooral in de Zaanstreek en, in mindere mate, ook in Amsterdam gevierd. Het is een traditie die zeker teruggaat tot de zestiende eeuw, toen het feestje nog wel eens in handgemeen wilde eindigen.
In de Zaanstreek hingen "kwajongens" brandnetels aan elke deurknop, op andere plaatsen werd vooral rumoer gemaakt.
Met optochten en vuren probeerden de instanties, vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw, het steeds weer oplaaiende luilakvandalisme te stoppen. Inmiddels lijken de luilakmanifestaties tanende, zo constateert het Meertens Instituut. "Luilak bestaat vrijwel uitsluitend nog uit muzikale activiteiten in buurthuizen en jeugdhonks." Toch wordt er hier en daar nog wel melding gemaakt van illegale luilakbrandstapels, hinderlijk lawaai in de te vroege ochtend en vernielingen. En zo zal luilak nooit helemaal verdwijnen.

Halloween - 31 oktober

De naam Halloween is afgeleid van All Hallows Eve, de avond voor Allerheiligen (1 november). Over de oorsprong van Halloween bestaan verscheidene theorieën. Vermoed wordt dat de oorsprong ligt bij het Keltische nieuwjaar. Op 31 oktober vierden de Kelten oudejaarsavond. Zij geloofden dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terugkwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen. Om de kwade geesten af te schrikken, droegen de Kelten angstaanjagende maskers.
Sommige onderzoekers noemen het verhaal van het Keltische Halloweenfeest echter volstrekte nonsens. Zoals John Helsloot van het Meertens Instituut. "Veel gebruiken zijn enorm oud en de oorsprong is niet te achterhalen." aldus de volkskundige.
Halloween wordt vooral gevierd in Angelsaksische landen. Kinderen gaan verkleed langs de deuren, roepen "trick or treat", en krijgen snoep. Huizen worden versierd met pompoenen met lichtjes, spinrag, spinnen en kaarsjes. In Amsterdam wordt Halloween al acht jaar door de Amerikaanse gemeenschap gevierd, met de kinderen. De feestvierders trekken door de stadionbuurt om hun tassen vol te krijgen. Voor volwassenen zijn er verkleedfeestjes.

Arctica/Svalbard-Spitsbergen

Spitsbergen is het grootste eiland van een eilandengroep in de Noordelijke IJszee, ca. 560 km ten Noorden van Noorwegen. Deze eilandengroep behoort administratief tot Noorwegen en wordt door hen Svalbard (koude kust) genoemd. De oppervlakte is ca. 62.000 vierkante km. Dit is ongeveer zo groot als België en Nederland samen. Hiervan is 60% bedekt met gletsjers. De hoofdplaats is Longyearbyen, bewoond door ca. 150 voornamelijk Noorse inwoners. De naam Spitsbergen is gegeven door de Nederlander Willem Barentsz, toen hij in 1596 onderweg was naar Novaya Zemlya, op zoek naar een noordelijke route naar Oost Azië. Het gebied werd spoedig in bezit genomen door de walvisvaarders, die de walvissen op ankerplaatsen langs de westkust verwerkten (o.a. Zeeuwse Uitkijk). In 1916 werd de eerste steenkool gedolven. Dit gebeurt nu nog in Longyearbyen door een Noorse en in Barentsburg door een Russische maatschappij. In Ny-Alesund is een wetenschappelijk centrum voor poolonderzoek. Het grootste gedeelte van de eilanden is beschermd natuurgebied.